Evet, bu zorlu zamanlarda, içimizdeki o en derin sese, "Dayan be gönlüm!" diye sesleniyoruz hepimiz. Sanki bir fısıltı gibi başlıyor her şey, sonra o fısıltı bir haykırışa dönüşüyor: "Yalnız değilsin!" diyoruz kendimize. Dünya, bazen üzerimize kapanan bir kafes gibi gelse de, içimizdeki o sonsuzluk hissi, o bitmek bilmeyen umut, bize "Sığmazsın buraya, bu dünya sana dar!" diye fısıldıyor.
Biliyoruz ki her gecenin ardından güneş doğar, her fırtınanın ardından sular durulur. Bu, sadece bir temenni değil, aynı zamanda ruhumuza işlenmiş kadim bir bilgelik..Belki yorulduğumuz anlar oluyor, belki pes etmeye çok yaklaştığımız; ama sonra içimizdeki o küçük kıvılcım büyüyor, bize direnmeyi, sabretmeyi ve her şeyden önemlisi inanmayı öğütlüyor. Çünkü biliyoruz ki, en karanlık tünelin sonunda bile bir ışık, en çaresiz anda bile bir çıkış yolu mutlaka vardır. Yeter ki gönlümüzü açık tutalım ve "Dayan!" demeye devam edelim.
"Dayan be gönlüm! Bi çare değilsin, Yaradan sana yar.." ifadesi psikolojik bir direnç mekanizmasını tetikler. İnsan yaşamında karşılaşılan zorluklar, bireyde çaresizlik ve yalnızlık hissine neden olur. içsel bir gücün ve dışsal bir desteğin varlığı çok önemli..
Çaresizlik algısının kırılması, psikolojik sağlamlığın temelini oluşturur. "Yaradan sana yar" ifadesi bireyin kendini yalnız hissettiği anlarda bile evrensel bir destek algısı oluşturarak, psikolojik dayanıklılığı artırır.Bu, özellikle travmatik deneyimler veya uzun süreli stres durumlarında kişinin kendini toparlaması için hayati öneme sahiptir.
"Biliyorum, sığmazsın hiçbir yere, dünya sana dar!" ifadesi, bireyin içsel potansiyelini, büyük hedeflerini veya sıra dışı yapısını kabul ettiğini gösterir. Bu durum, yüksek beklentileri olan veya büyük ideallere sahip kişilerin yaşadığı bir tür varoluşsal sıkışmışlığı ifade edebilir. Bu sıkışmışlık hissi, zaman zaman depresif ruh hallerine yol açsa da, bu durumun bir zayıflık değil, aksine derin bir karakterin ve ruhun göstergesi olduğunu görürüz..Bu farkındalık, bireyin kendini anlamasına ve bu 'darlık' hissini bir motivasyon kaynağına dönüştürmesine yardımcı olabilir.
"Ama dayan gönlüm! Dayan ki her gecenin mutlaka bir sabahı var..." İşte umut, geleceğe yönelik olumlu beklentileri ve bu beklentileri gerçekleştirmek için gerekli motivasyonu içerir. En karanlık anlarda bile bir çıkış yolunun, bir çözümün varlığına inanmak, psikolojik iyilik halini korumanın anahtarıdır. zorlukların kalıcı olmadığını, her olumsuz durumun ardından mutlaka bir rahatlama döneminin geleceğini idrâk etmel belirsizlikle başa çıkma ve kriz anlarında dirençli kalma konusunda güçlü bir destek sağlar. Bireyin kendisine bu sözleri söylemesi ile tevekkül kapısını açtığını görürüz
"Yaradan sana yâr".. Kimsesiz değilsin, yanında kimseler kimsesi var!" İşte bu sözler mutlak bir güven ve tevekkül çağrısıdır. Bu, Allah'a olan inancın, her türlü zorluğa karşı bir kalkan görevi gördüğünü ifade eder. İnanan bir birey için, Yaradan'ın her zaman kendisiyle olduğu ve en zor anlarda dahi yardım elini uzattığı inancı, derin bir huzur ve güvenlik hissi verir. Bu, kişiyi çaresizlikten kurtaran, içsel bir teslimiyetin ve dışsal bir desteğin ifadesidir.
"Biliyorum, sığmazsın hiçbir yere, dünya sana dar!" ifadesi, imani açıdan, bireyin dünya hırsından ve sınırlı dünya beklentilerinden arınarak, metafizik bir derinliğe ulaşma arayışını yansıtabilir. Bu, dünya nimetlerinin geçiciliğini ve ruhun daha yüce bir varoluşa özlemini dile getirir. Bu açıdan, 'darlık' hissi, aslında ruhani bir genişlemenin öncüsü olabilir; dünya kafesine sığmayan bir ruhun, ilahi hakikatlere yönelme çabasını gösterir. Allah'ın vaatlerine olan kesin inancı simgeler. Kutsal metinlerde ve dini öğretilerde sıklıkla vurgulanan sıkıntıdan sonra kolaylık, zorluktan sonra ferahlık ilkesi, bu dizelerde açıkça yankılanır. Bu, mümin için geleceğe dair umutlu olma ve Allah'ın takdirine güvenme gerekliliğini vurgular.
Bu inanç, kişinin musibetler karşısında yıkılmamasını, aksine daha da güçlenmesini sağlayan bir iç dinamiktir.
